وقتی فالگیر، جواب رو نمی‌گه…
چند روزی بود که هیچ خبری از دوستمون نداشتیم. نه توی گروه پیام می‌داد، نه جواب تماس‌ها رو می‌داد. فقط یه چیز یادمون مونده بود: آخرین بار به یکی از بچه‌ها گفته بود می‌خواد بره پیش زِینال، فال بگیره…
زِینال؟ هممون اسمش رو شنیده بودیم. فالگیر معروف شهرمون که هیچ‌کس دقیق نمی‌دونه کجا زندگی می‌کنه، ولی وقتی بخوای پیداش کنی، انگار خودش سر راهت قرار می‌گیره…
اون روز، بعد کلی گشتن بالاخره آدرس خونه فالگیر رو پیدا کردیم. یه خونه‌ی قدیمی و نیمه‌روستایی با دکور تماشایی. همه چیز از لحظه ورود، عجیب و خاص بود. بوی عود، صدای زمزمه‌ای که از جایی نمی‌دونم کجا می‌اومد، نور شمع‌هایی که انگار چشم تو رو دنبال می‌کردن. هیچ‌چیز معمولی نبود. ما اومده بودیم دنبال دوستمون، اما حس می‌کردیم دنبال خودمون می‌گردیم…
اتاق فرار افسون دقیقاً همون‌جایی بود که مرز بین واقعیت و خیال، محو می‌شد. سناریو اون‌قدر قوی و با ظرافت طراحی شده بود که اصلاً متوجه نمی‌شی کی وارد ماجرا شدی. داستان تلخ و در عین حال هنری، درست مثل یه خواب پریشون بود؛ پر از نشونه‌ها، رمزها و سایه‌هایی که بیشتر از اینکه بترسوننت، ذهنت رو درگیر می‌کردن.
معما چجوری بود؟
اتاق فرار افسون از لحاظ معما و تعامل هم فوق‌العاده بود. معماها نه خیلی سخت بودن که حس کنی از بازی بیرون افتادی، نه اون‌قدر آسون که بی‌چالش پیش بره. بعضی بخش‌ها انقدر هنرمندانه طراحی شده بودن که باورت نمی‌شه وسط یه بازی‌ای. بیشتر انگار توی یه تئاتر تعاملیِ مرموز بودی که قراره آخرش، تصمیم‌هات نتیجه رو تغییر بده.
یکی از نکات طلایی اتاق فرار افسون اینه که پایان داستان به انتخاب‌ها و هوش شما بستگی داره. یعنی اونجوری نیست که همه با یه پایان از بازی بیرون بیان. ما به‌وضوح حس کردیم که توی داستان غرق شدیم و کاری که کردیم سرنوشت همه‌چی رو تغییر داد.
ترس بازی!
ترس اتاق فرار افسون هم دقیقاً اون مدلی بود که دوست دارم: نه جیغ‌زدن بی‌مورد، نه شوک‌های الکی. یه ترس تدریجی، درست مثل نشستن یه سایه رو شونه‌هات… مخصوصاً وقتی زِینال برای اولین بار ظاهر شد، حتی یکی از بچه‌ها یه قدم رفت عقب! (بدون اینکه کسی هلش بده!)
امکانات اتاق فرار افسون
از امکانات هم بگم که عالی بود: سیستم تهویه خیلی خوب، کافه برای قبل یا بعد از بازی، محل انتظار، جای پارک راحت و حتی گزینه سورپرایز تولد که ما واسه یکی از بچه‌ها استفاده کردیم. واقعاً فکر همه‌چی شده بود.
در کل اگه دنبال یه اتاق فرار ترسناک و معمایی هستی که هم داستان خوب داشته باشه، هم دکور چشم‌گیر، هم پایان غافلگیرکننده و هم تعامل واقعی با بازیگرها، اتاق فرار افسون توی لیستت باید باشه. ما هنوزم گاهی وسط بحث‌هامون می‌گیم “اگه اون کارو نمی‌کردیم، شاید پایان فرق می‌کرد…”
