این «مرداب مرده» در میان بزرگترین تپه‌های شنی جهان قرار دارد. در میان تپه‌های سرخ سر به فلک کشیده پارک ملی Namib-Naukluft قرار دارد. این منطقه حفاظت شده در قدیمی‌ترین صحرای جهان، نامیب و در امتداد ساحل اقیانوس اطلس واقع شده است، مساحتی نزدیک به ۵۰۰۰۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد که بزرگترین منطقه حفاظت شده در کشور است. در صحرای مرکزی نامیب، منطقه‌ای است که به نام Sossusvlei شناخته می‌شود و منظره‌ای بسیارعجیب و غریبی ایجاد کرده است. تپه‌های شنی قرمز رنگی که اطراف منطقه را احاطه کرده‌اند رنگ خود را مدیون گذر زمان هستند؛ در طی هزاران سال، شن‌ها به معنای واقعی کلمه زنگ زده اند.
Sossusvlei یک گستره وسیع، مسطح، پوشیده از نمک با لایه‌ای متراکم و فشرده از رس در زیر خاک است. هنگامی که خشک می‌شود، این پوشش سخت و خشک است و هنگامی که توسط آب رودخانه سوچابTsauchab تغذیه می‌شود چسبناک و پلاستیکی می‌شود که البته این اتفاق تقریباً و به ندرت هر ۵-۱۰ سال می‌افتد. این منطقه مقصد نهایی رودخانه است. حتی در مرطوب‌ترین سال‌ها، آب در تشتی از نمک بی‌پایان رسوب می‌کند و به علت اینکه جریان ندارد به این منطقه لقب «مکان بی‌بازگشت» می‌دهد. در مجموع آسمان آبی، تپه‌های شنی قرمز و گودال‌های سفید نمک، چشم اندازی خیره کننده ایجاد می‌کنند که یادآور فیلم‌هایی مانند سقوط The Fall، سلول The Cell و طلوع فولاد Steel Dawn است.
تپه‌های شنی دیوانه
در همان نزدیکی یک مکان بی‌بازگشت دیگر وجود دارد، این مکان حتی قدیمی‌تر و بسیار مرده‌تر است این تپه به نام Dead Vlei یا «مرداب مرده» شناخته می‌شود که در میان بلندترین تپه‌های شنی جهان دیده می‌شود ارتفاع برخی از آن‌ها به طور متوسط ۳۵۰-۴۰۰ متر می‌رسد و بلندترین این تپه‌ها به نام «پدربزرگ» یا «تپه‌های دیوانه» معروف هستند، که روی یک تراس ماسه‌سنگی قرار دارند و تقریباً به بلندی ساختمان امپایر استیت است. این مرداب مرده زمانی شبیه مرداب Sossusبود، با رودخانه‌ای که در آن جریان می‌یافت و زندگی بیابانی و حتی درختان را سیراب و تغذیه می‌کرد. اما از حدود ۹۰۰ سال پیش آب و هوا خشک شد و تپه‌های شنی در این منطقه مسیر آب را از رودخانه قطع کردند.
مرداب مرده آنقدر خشک شد که حتی درختان فرصت تجزیه شدن پیدا نکردند. آن‌ها فقط زیر نور سوزان خورشید سوختند و سیاه و نابود شدند. درختان که اکنون بیش از ۱۰۰۰ سال سن دارند، جنگلی بایر را تشکیل می‌دهند. با این حال، این منطقه کاملاً هم خالی از حیات نیست؛ درختچه‌های «سالسولا» و توده‌های «نارا» با مه صبحگاهی زنده می‌مانند. بخشی از این منطقه با درختان خار شتر تیره و مرده بر روی سطح نمکی سفید در تضاد هیجان‌انگیزی پوشیده شده است. این منظره زمانی تشکیل شد که رودخانه تساوچاب طغیان کرد و آب فراوان باعث رشد درختان خار شتر شد. با این حال، آب و هوا تغییر کرد و تپه‌های شنی به این ناحیه نفوذ کردند.
مرداب مرده، بهشت عکاسان
از دروازه‌های پارک ملی تا تپه‌های شنی Sossusvlei وDead Vlei، حدود ۴۴ مایل رانندگی لازم دارد. یکی از دلایل جذاب رفتن به این منطقه تجربه طلوع یا غروب خورشید بر فراز تپه‌های شنی قرمز بزرگ صحرای نامیب است. آسمان این منطقه حیرت‌انگیز از صاف‌ترین آسمان‌های کره زمین است.
در مسیر رانندگی به این بیابان چند گذرگاه کوهستانی نسبتاً دشوار در برخی از جاده‌های فرعی وجود دارد، بنابراین باید وسیله نقلیه مناسب و مسیر عاقلانه انتخاب شود. در مسیرهای هموارتر دید بهتری هم نسبت به مسیر وجود دارد اما در مسیرهای ناهموارتر منظره‌های طبیعی زیباتری به چشم می‌خورد. جاده اصلی در حال حاضر به خوبی نگهداری می‌شود اما در ۵ کیلومتر آخر مسیر بازدید کنندگان فقط باید از طریق شن و ماسه به مقصد دسترسی دارند. و این یک سفر معمولی نیست باید تمام تجهیزات و امکانات لازم را به همراه داشته باشند.
Deadvlei بهشتی برای عکاسان است، زیرا تضاد بین درختان تیره سیاه، پوشش سفید نمک، تپه‌های شنی قرمز زنگ زده و آسمان آبی عمیق، تصاویری باورنکردنی ایجاد می‌کند.
