فیلم اتاق وحشت با سبک و هوشمندی همیشگی دیوید فینچر کارگردانی شده است. طرح فیلم کمی نامتعارف به نظر میرسد ولی بسیار با وسواس طراحی شده است. جریان کلی فیلم و وقایع آن به جا و کاملا مناسب و جزئیات در جای صحیح قرار گرفته‌اند و قابل پیش بینی نیستند. اتاق وحشت که با نام‌های دیگری هم ترجمه شده استیکی از بهترین فیلمهای ژانر هیجان‌انگیز است.
بازیگران در این فیلم کاملا خوب هستند. جودی فاستر در همان نقش مصمم ولی بدون کلیشه و تکرار نقش‌های قبلی بازی میکند و بازی دیوانه وارجارد لتو با همذات پنداری همراه است.
این فیلم یک هیجان کلاستروفوبیک را به خوبی قابل لمس کرده و تماشاچی را با این اختلال (کلاسترو فوبیا) می‌آمیزد.
شات‌های این فیلم کاملا قابل توجه است، بطوریکه به طور دقیق و ضروری جغرافیای مکان موردنظر را بعنوان مرکز توجه تعیین میکند. تمیز و واضح است و سرعت بسیار خوبی دارد. دوربین مدام درحال حرکت است، در فضاهای کوچک و تنگ میخزد، چرخش‌های مناسبی دارد و درست درجایی که باید، همراه با بازیگران ساکن می‌شود.
«اتاق وحشت» فیلمی بسیار دلپذیر و زیبا است که به طور غیرمعمول صحنه‌های خشن و آزاردهنده ندارد ولی به اندازه و حساب شده تنش و هیجان دارد. این کار باعث می‌شود که یک فیلم خانوادگی جذاب ولی لایه لایه به نظر برسد. این فیلم از دید منکرکترهای منفی را به عنوان افرادی با انگیزه‌ها و شخصیت‌های متفاوت و باورپذیر معرفی میکند. هرچند که هنوز هم شخصیت آن‌ها خطرناک احساس می‌شود و هرگز نمی‌توان از شخصیت‌های اصلی و خطری که در آن قرار دارند غافل شد، و تا سرانجام داستان مخاطب را لبه صندلی خود نگه میدارد و کمی غیر منتظره به نظر میرسد.
متاسفانه مانند بسیاری از فیلم‌ها نتوانستم اتاق وحشت را در سینما ببینم ولی بعد از دیدن فیلم مدتی ناخودآگاه به جایی خیره شدم و نقشه‌های فیلم را در ذهنم مرور کردم. بار دوم، با دانستن وقایع، فقط به مشاهده چگونگی وقوع آن‌ها پرداختم و حتی از بار اول بیشتر لذت بردم.
فینچر تمام قسمت‌های غیرضروری را از داستان دور کرده است. شاید به نظر، این فیلم یک بازی ساده موش و گربه باشد. هیچ چیز ساده‌تر از این نمی‌تواند باشد، نه؟ آن هم در حدود ۲ ساعت. ولی این فیلم متفاوت است. ریتم فیلم از سرعت مطلوبی برخوردار است و بازی‌ها روان هستند.
همه بازیگران سهم خود را برای یک بازی عالی به دست آورده اند. به نظر من این فیلم در سال ۲۰۰۲خیلی جلوتر از زمانش است. تماشاچی از ابتدا تا انتها درگیرخواهد بود. جودی فاستر به خوبی در بازی درخشانش همزمان آسیب‌پذیری و تصمیم گیری را نشان می‌دهد. مادر و دختر باید با خلافکارانی که می‌خواهند پول خود را در داخل اتاق وحشت نگه دارند، مقابله کنند. اینکه چگونه آن‌ها بر این وضعیت غلبه می‌کنند، اصل داستان را تشکیل می‌دهد.
دیوید فینچریکی از کارگردانان معاصر مورد علاقه من است. من تقریباً همه فیلمهای او را تماشا کرده‌ام و کاملا از اکثر آن‌ها لذت بردم. صادقانه نمی‌توانم اتاق وحشت را در میان شاهکارهای معروف فینچر مانند فیلم هفت یا باشگاه مشت زنی و The game قرار دهم. امابه طور کلی، در عالی بودن آن نیزشکیندارم.
اتاق وحشت نیز یک تریلر کلاستروفوبیک است که تقریباً به طور کامل در داخل خانه گرفته می‌شود، با این وجود برخی از بهترین برخوردهای‌های فینچر را با دوربین به نمایش می‌گذارد. بازی جودی فاستر به عنوان مادری که به تازگی جداشده است، یک دختر نوجوان دارد و نمی‌ترسد امور را به دست خود بگیرد، برجسته است.
او باهوش است و دوست دارد ریسک‌های لازم را انجام دهد. اتاق وحشت معنای جدیدی به مخفیگاه می‌بخشد، جایی که یک زن دخترش به یک اتاق امن در داخل خانه خود پناه می‌برند تا از دید سه سارق که در جستجوی ثروت گمشده هستند پنهان شوند. این فیلم تعریف مخفیگاه را به سطح جدیدی می‌رساند، زیرا قهرمانان خود را در یک اتاق امن پنهان می‌کنند و تلاش می‌کنند خود را از آسیب محافظت کنند و در عین حال سعی کنند تا بفهمند که آدمهای شرور چه می‌خواهند.
در این فیلم یک هیجان روانشناختی دیگر با لحظاتی واقعا نفس گیرخواهید داشت، که از ابتدا شما را به شدت همراه می کند. فینچر برای من یک کارگردان واقعاً معجزه‌گر است که فیلمهای او داستانهای دستچین شده و عالی هستند و اتاق وحشت نیز همان زنجیره از جذابیت را ادامه می‌دهد. دیوید فینچر برای من استاد تعلیق در هالیوود است. او تعدادی از مهیج‌ترین فیلمهای هالیوود را خلق کرده است. حتی اگر از قبل بدانیم چه چیزی در انتظار است و فیلم را برای بار چندم می‌بینید بازهم ترکیب هیجان و تعلیق متوقف نخواهد شد. فیلم اتاق وحشت بسیار واقع گرایانه به تصویر کشیده شده است وباور پذیر است و چه چیزی ترسناک‌تر از حمله در خانه خودتان است؟ و این تعلیق بر اساس غریزه مادرانه ساخته شده است تا دختر کودکش را از هر گونه آسیبی نجات دهد. بقای خانواده‌ها در اینجا در معرض خطر است. چه درام وحشتناکی است. چه هیجان بزرگی و چه فیلم درخشانی.
