آیا تا به حال هیپنوتیزم شده اید؟ حتی اگر تحت درمان هیپنوتیزم قرار نگرفته باشید قطعاً به این موضوع فکر کرده اید. اگر به این موضوع علاقه مند هستیذ فیلم هیپنوگرام می تونه بر اتون جذاب باشه.
Hypnotic یا هیپنوتیزم یک فیلم هیجان انگیز آمریکایی به کارگردانی مت آنجل و سوزان کوت، نویسندگی ریچارد دوویدیو و با بازی “کیت سیگل” در نقش جن تامپسون و “جیسون اومارا” در نقش دکتر کالین است که در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۱ توسط نتفلیکس منتشر شده است.
از نظر بینندگان این یک فیلم سه ستاره است و تقریباً خیلی بهتر از دیگر فیلم های ژانر «هیجان‌انگیز» که توسط نتفلیکس ارائه می شود نیست. کاملاً می شود از داستان فیلم و موج سواری دوست داشتنی بدون طوفان آن لذت برد. جریان داستان فوق‌العاده نیست، اما بازیگر اصلی زن بازی بسیار درخشانی دارد و خود طرح فیلم هم جذاب است و توجه را جلب می‌کند.
موضوع فیلم کاملاً قابل پیشبینی است و این در همان دقایق اولیه برای بیننده مشخص می شود اما با این حال همچنان برای همراه نگه داشتن مخاطب کشش لازم وجود دارد. فیلم هیپنوتیزم موسیقی محیطی و یک تن در پس زمینه، صداهای کوچک تقویت شده و هیجان مبهمی دارد.
فیلم هیپنوتیزم یک فیلم هیجان انگیز درباره قدرت خطرناک هیپنوتیزم درمانی است، اما آیا آنقدر قدرتمند است که حتی یک هفته پس از تماشای آن در مغز شما بماند؟ اکثر مخاطبین در نظرات خود اظهار کرده اند که بعد از تماشاشی فیلم قرار نیست آن را به خاطر بسپارید و از ذهن شما محو خواهد شد. این نشان می دهد درجه تاثیرگذاری فیلم هیپنوتیک آنطور که باید پررنگ و عمیق نیست.
این فیلم شیک نتفلیکس تنها در قسمت هایی از داستان و بیشتر به لطف اجرای جیسون اومارا با چشمان جاذبش و بازی طبیعی جن تامپسون به پتانسیل پیش فرض هیجانی خود می رسد. در بیشتر موارد “هیپنوتیزم” کسالت آور می شود اما هرگز هم کاملاً به اندازه کافی خسته کننده نمی شود.
طراحی صحنه و دکور بسیار مناسبی که برای این فیلم در نظر گرفته شده باعث می شود سکانس های مختلف در طول فیلم برای بیننده بیشتر قابل لمس شود. استفاده از بازیگری متبحرانه “کیت سیگل” که در فیلم های ژانر وحشت قبلاً بسیار خوش درخشیده است جذابیت بیشتری به فیلم می دهد.
آنچه در روال فیلم اتفاق می‌افتد واقعاً همانقدر ساده و سطحی و در عین حال هیجان انگیز و دیوانه‌کننده است که آرزو می‌کنید ای کاش می توانستید به داخل صفحه تلویزیون بروید و به جن کمک کنید.
همه ما حداقل یکبار در عمرمان به هیپنوتیزم تراپی فکر کرده ایم و به اینکه شاید این روش بتواند به ما کمک کند تا آنچه در سرمان داریم و نمیتوانیم از شر آن خلاص شویم را به این روش به اعماق ذهنمان جایی که هرگز دوباره خودش را نشان ندهد بفرستیم بنابراین فکر کردن به همین یک موضوع و اینکه می بینیم یک زن جوان که به دنبال بهبودی خود است از یک هیپنوتیزم درمانگر معروف کمک می گیرد و آنچه در ادامه برایش اتفاق می افتد و عواقبی که درگیر آن می شود موجب می شود قید هیپنوتیزم شدن را برای مدت های زیاد یا حتی برای همیشه بزنیم.
برخی از مخاطبین معتقدند در طول فیلم اتفاق هیجان انگیز و خاصی نمی افتد که شما را مجبور کند به صفحه تلویزیون زل بزنید و می توانید همزمان که در آشپزخانه هستید یا فعالیت های روزمره تان را انجام می دهید فقط صدای فیلم را بشنوید و گاهی هم به آن نگاهی بیاندازید. از نظر آنها صحنه ها کلیشه ای و داستان قابل پیشبینی است، صحنه ها طولانی، تکراری و یکنواخت هستند و فیلم نسبتاً کند و ایستا پیش می رود.
اگر هیپنوتیزم برایتان جذاب است پیشنهاد می کنیم اتاق فرار هیپنوگرام را تجربه کنید.
آنها معتقدند این خط داستانی در فیلم های زیادی دیده می شود و پیچش ها و رمزو رازهای چندانی در فیلم وجود ندارد به علاوه هزینه زیادی برای ساخت این فیلم نشده است.
اما در واقع آنچه از تولید فیلم هایی در چنین ژانری انتظار می رود و یک استاندارد کلی برای ساخت هیپنوتیزم رعایت شده است.
همینطور عده ای دیگر از منتقدین بر این باور هستند که به هر حال فیلم داستان صاف و تمیزی دارد، شاید ایده تکراری به نظر برسد اما همچنان فیلم هیپنوتیزم شخصیت خودش را دارد و در مقایسه با فیلم های این ژانر جذابیت های بصری و شنیداری کافی را دارد. این فیلم نمیخواهد به خودی خود وحشت آور باشد قرار است موضوع برای مخاطب ترسناک به نظر برسد و این اتفاق را به درستی رقم زده است.
هیپنوتیزم همیشه برای بشر به عنوان یک ابزار ترسناک فهمیده شده است و باعث می شود مردم باور داشته باشند می توانند کارهای وحشتناکی با آن انجام دهند یا باور کنند که کارهای وحشتناکی با آنها انجام می شود. برای کسی که تحت هیپنوتیزم قرار دارد، یک ساعت می تواند مانند یک دقیقه باشد. هیپنوتراپی می تواند تجربه ای خاص باشد برای هر کسی که واقعاً همیشه دوست داشته بداند هیپنوتیزم شدن چه حسی دارد و بیننده زمانیکه هیپنوتیک را تماشا می کند، کاملاً این حس را تجربه می کند.
در برخی سکانس ها مخاطب همزمان با به خواب رفتن “جن” در جلسات هیپنوتیزم گر می گیرد و عرق میریزد و نفس هایش حبس می شود، زمانی که “جن” تحت طلسم قرار گرفته و ناتوان از حرکت می شود درد و فشاری که به عضلات او وارد می شود کاملاً حس می شود. و در حقیقت فیلم با بینندگان ارتباط روحی برقرار می کند.
شاید کارگردانان هیپنوتیک مت آنجل و سوزان کوت، علیرغم پتانسیل هیچکاکیشان موفق به گرفتن یک نتیجه دقیقاً مرموز نشده اند و شاید هم تصمیم گرفته اند فیلم را طوری جلوه دهند که بازیگر نقش اصلی در حال بازی در یک حلقه پذیرش و بی روح و بی احساس می باشد و گویا هیچکس به آنچه اتفاق افتاده اهمیت نمی دهد در نهایت تمام هیجان را به دقیایق پایانی فیلم منتقل کنند که او تصمیم میگیرد با ناخداگاه طلسم شده اش مبارزه کند.
“دکتر مید” با اعمال اعمال شرورانه خود مرز بین هیپنوتیزم و کنترل کامل ذهن را در دست می گیرد البته “جن” مطمئناً یک زن دوست داشتنی است اما گویا او خودش موجب ویرانگری ناخوداگاهش می شود.
اگر علاقه مند به فیلم های ترسناک هستید در این صفحه می توانید دیگر فیلمهای ژانر ترسناک را مشاهده کنید
“فیلم هیپنوتیزم” بیشتر یک تریلر هیجان انگیز زنانه است. پیچ و تاب‌های داستان «هیپنوتیک» ممکن است خیلی درخشان نباشند، اما این باعث می‌شود تا نوعی یکنواختی ایجاد شود که کاملاً بتوانید خودتان را در موقعیت یک فرد افسرده که به درمان نیاز دارد و فردی که هیپنوتیزم می شود قرار دهید.
بنابراین شاید داستان یک زن جذاب و هیپنوتیزم درمانگر خوش تیپ او به اندازه کافی ارزش دنبال کردن فیلم را داشته باشد.
دستاورد فیلم هیپنوتیزم در نهایت سرگرم کننده است. طرح فیلم، دیالوگ ها، شخصیت‌ها، موسیقی و فیلمبرداری همه استاندارد خودشان را دارند. فضاها با نور ملایم نورپردازی شده اند، رنگ های خنثی به کار گرفته می شود و فیلم به بینندگانش اجازه می دهد روند داستان را پیشبینی کنند و احساس کنند که باهوش هستند. در پشت پرده فیلم موضوع جنسی- روانشناختی وجود دارد اما به صورت واضح این مسئله عنوان نمی شود که همین می تواند یکی دیگر از جذابیت های داستان باشد.
در اکثر فیلم های مشابه به سختی می توان قهرمانی را پیدا کرد که خودش با سر به لانه شرور می رود، همه علائم هشدار را نادیده می گیرد و کلیدها را به دستان مجرم می دهد، در فیلم های مشابه در این ژانر افراد اغلب به راحتی به فرد شرور اطمینان نمی کنند، از او فرار می کنند و او خودش به سراغ طعمه هایش می آید و یا با زور آنها را به چنگ می آورد اما در هیپنوتیک می بینیم که شخصیت اصلی داستان خیلی راحت و ساده خودش را به دست شرور می سپارد و اجازه می دهد ناخداگاهش را کنترل کند.
برای فیلمی در مورد قدرت ناخودآگاه ذهن، فیلم هیپنوتیزم یک فیلم کامل و جامع نیست اما به عنوان یک هشدار زنانه بسیار جدی است و پیام خودش را می رساند. شاید بشود گفت فیلم هیپنوتیزم یک مهیج نرم است با خشونتی کم عمق اما تاثیری که در ذهن می گذارد چندان هم کم اهمیت نیست و هشداری است که باید جدی گرفته شود و حتی زنی باهوش مثل “جن” هم ممکن است بخاطر درماندگی از مشکلات روحی به یک درمانگر نامطمئن اعتماد کند.
بازی بازیگران فوق العاده است و بدون ایجاد عمق در شخصیت های داستان اتفاقات به سرعت، یکی پس از دیگری و پشت سر هم ایجاد می شوند. در این فیلم ذهن مخاطب درگیر روابط و موضوعات متفرقه نمی شود و تمرکز فقط بر روی نتیجه جلسات و احوال “جن” ایجاد می شود.
شخصیت ها ساده و قابل پردازش هستند یک زن افسرده و غمگین، یک دوست خوب ساده لوح، یک دکتر ترسناک و یک پلیس خوب.
“جن” تصمیمات اشتباهی می گیرد اما در نهایت تمام اشتباهاتش را جبران می کند و متوجه می شود تنها خودش بوده که می توانسته به خودش کمک کند.
اگر شما به جای “جن” بودید چه کار می کردید؟
