ژانر مهیج
محصول سال ۲۰۰۷ (اسپانیا)
کارگردان: مشترک لوئیس پیدراهیتا و رودریگو سوپنا.
چهار ریاضیدان برای حل یک معما دعوت شده اند. پس از حضور، آن‌ها در یک اتاق کوچک مکانیکی حبس می‌شوند و به آن‌ها ۶۰ دقیقه فرصت داده میشود تا هر معما را از طریق تلفن همراه حل کنند و همچنین دلیل وجود آن‌ها را بفهمند. و به آن‌ها گفته میشود از نام مستعار مبتنی بر ریاضیدانان مشهور تاریخی استفاده کنید. در خانه، آن‌ها در یک اتاق محبوس شده‌اند و باید معماهای داده شده توسط میزبان را که خود را «فرما» می‌نامد، حل کنند تا از اتاقی که دیوارهای آن آرام آرام جمع‌تر میشود نجات یابند.
این فیلم عجیب و هوشمندانه، ترس، سوظن، ناامیدی، و پارانویای چهار ریاضیدان کاملاً غریبه را در شرایط روانی خاص نشان می‌دهد. آن‌ها توسط یک میزبان مرموز به نام فرما در یک اتاق به بهانه حل یک معمای بزرگ جمع می‌شوند. هر یک از آن‌ها در تلاشی هیجان انگیزاست تا پاسخی برای دلیل زندانی شدن خود بیابد.
آن‌ها با خصوصیات شخصیتی بسیار متنوع با هم کار می‌کنند و از توانایی‌ها و استعدادهای خود برای زنده ماندن استفاده می‌کنند. به نظر می‌رسد اتاقی که آن‌ها در آن قرار دارند در حال کوچک شدن است و اگر آن‌ها به موقع پاسخ‌ها را کشف نکنند و به دلیل اینکه چه چیزی همه آن‌ها را به هم متصل می‌کند و چرا کسی ممکن است مایل به قتل آن‌ها باشد پی نبرند، از بین خواهند رفت.
یک دلیل موفقیت آمیزبودن این فیلم این است که هیجان، تنش و تعلیق در فیلم به خوبی گنجانده شده و همچنین فیلمنامه بسیار خوب نوشته شده است. به خوبی از دیدگاه روانشناسی در فیلم به این موضوع پرداخته شده است که انسان در چنین شرایط بحرانی، غریزه‌ای برای زنده ماندن دارد. و با وجود بودجه کم، این تصویربسیار هوشمند، جذاب و هیجان انگیز نمایش داده شده است. «اتاق فرمت» شباهتی نیز به «فیلم مکعب» دارد (به کارگردانی ویچنزو ناتالی)، زیرا یک پیش فرض خطرناک در مورد غریبه های اسیر در اتاق برای پیدا کردن راه خروج و حل معماها با استفاده از مهارت‌های ریاضی وجود دارد.
بازیگران به جرئت بازی‌های خوبی را ارائه می‌دهند و با وجود لهجه‌های متفاوت بازیگران و ناشناخته بودن برخی بازیگران، هیچ خللی در این خصوص دیده نمی‌شود. این فیلم بدون شک اثری قابل تأمل و اسرارآمیز است که برای طرفداران ژانر هیجانی بسیار مورد پسند واقع شده و به عنوان یکی از اصلی‌ترین فیلم‌های اسپانیایی سالهای گذشته شناخته شده است.
من در مورد این فیلم سال‌ها پیش مقاله ای خوانده بودم که در مورد استفاده از ریاضیات به عنوان پایه داستان و هوشمند بودن فیلم صحبت می‌کرد وخواندن آن مقاله باعث شده بود به دیدن این فیلم علاقه‌مند شوم. ولی در واقع این فیلم آنطور که در مجله به آن پرداخته شده بود بار سنگین ریاضی و تئوریهای علمی نداشت و برای از دست ندادن مخاطب به طور سطحی به مسائل ریاضی اشاره داشت ولی باز هم بسیار جذاب بود و شاید به این دلیل که بیننده را به دنیای خود میکشاند و جذب می‌کند بدون اینکه احساس کند که نادان است و نشانه‌هایی از نبوغ ندارد.
طرح داستان جذاب است و با این رمز و راز کلی دیوارها نیز مدام بسته می‌شوند و شخصیت‌ها دائماً در برابر فشار واکنش نشان می‌دهند و تماشاگران نیز به نوعی همین شرایط را تجربه می‌کنند. بازیگران نیز یک نیروی محرک در فیلم هستند و با وجود اینکه شاید واکنش‌های آن‌ها همیشه در چارچوب شرایط کاملاً واقع بینانه نباشد، اما به دلیل میزان خوب ارائه آن‌ها، تقریباً همیشه واقع بینانه به نظر می‌رسد و این همان چیزی است که بیننده را قلاب می‌کند.
اتاق فرمت یک فیلم بدون نقص نیست اما با ارائه مناسب و نشان دادن تنش‌ها بدون هیچ اغراق و جنبه‌های معماگونه خود، بیننده را به درون دنیای خود میبرد من در جاهایی مقایسه این فیلم را با آثاری مانند اره دیدم که از نظر من این قیاس با فیلم های Saw مقایسه عادلانه ای نیست زیرا اتاق فرمت نسخه هوشمندانه و لذت بخشی از فیلم هایSaw ارائه می‌دهدکه سعی دارد با تنش‌های واقعی مخاطب را به خود جلب می‌کند تا اینکه بخواهد آن‌ها را فریب دهد و ما بیش از اینکه بخواهیم چگونه کشته شدن شخصیت‌ها را ببینیم، به شخصیت‌پردازی‌ها اهمیت می‌دهیم.
در طول فیلم، مخاطبان باید حدس بزنند که در این فیلم چه می‌گذرد. این فیلم پایان غافلگیرکننده‌ای دارد و این پایان راضی کننده است چون همه چیز را در نهایت توضیح می‌دهد و به تمام ارتباطات بین کاراکترها پرداخته میشود.
